Posle umetničkih studija u Minhenu, radio je u Beogradu, a zatim se u Dubrovniku posvetio brizi o kulturnim spomenicima kao konzervator. Njegovo najpoznatije delo je velika istorijska kompozicija "Ulazak cara Dušana u Dubrovnik", za koje je dobio bronzanu plaketu na Svetskoj izložbi u Parizu 1900. godine.
Bio je tipičan predstavnik intelektualnog kruga dubrovačkih Srba njegovog doba, koji se oglašavao i o pitanjima šireg kulturnog i nacionalnog značaja.