Izigrani Molijer

Uobraženog bolesnika” (1673), Molijerovu komediju-balet, remek-delo francuskog klasicizma koje se promišljeno kritički i maštovito komički odnosi prema hipohondrima, ali i društvenom licemerju, ženama alavim na bogatstva muževa, kao i lekarima sumnjivog znanja, reditelj Nikola Zavišić postavlja u prenaglašenom, veoma izveštačenom, parodičnom obliku koji bi više odgovarao scenskom čitanju Žarijevog, nego Molijerovog dela. Originalni tekst je upadljivo adaptiran, uključena je nit radnje koja govori o pogoršanju Molijerovog zdravstvenog stanja tokom izvođenja „Uobraženog bolesnika” 1673. godine u Parizu (što će dovesti i do njegove smrti), ali je nemušto sprovedena. Titl nas uvodi u tu liniju dešavanja koja se odvija između činova, kao intermeco, a grade je zbunjujuće i bezizražajne scene u tami, kada se glumci muvaju po sceni, uz šumove teško razaznatljivih glasova. Intermeco je u originalnom tekstu ove komedije-baleta imao funkciju zabavne muzičko-plesne igre, ali i uspostavljanja kritičkog odnosa prema društvenoj korupciji i licemerju, između ostalog, dok ovde nespretno koči tok glavne radnje.